کد مطلب:50236 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:7

گنجینه پرسمان » قرآن

چرا در بعضي از آيات خداوند با اينكه عالم به همه چيز است پيامبري را موردخطاب قرار مي دهد به گونه اي كه گويا نمي داند؟

آيه مورد نظر شما احتمالاً آيه 116 سوره مائده است {A{/Bوَ إِذْ قالَ اَللَّهُ يا عِيسَي اِبْنَ مَرْيَمَ أَ أَنْتَ قُلْتَ لِلنَّاسِ اِتَّخِذُونِي وَ أُمِّي إِلهَيْنِ مِنْ دُونِ اَللَّهِ قالَ سُبْحانَكَ ما يَكُونُ لِي أَنْ أَقُولَ ما لَيْسَ لِي بِحَقٍّ إِنْ كُنْتُ قُلْتُهُ فَقَدْ عَلِمْتَهُ تَعْلَمُ ما فِي نَفْسِي وَ لا أَعْلَمُ ما فِي نَفْسِكَ إِنَّكَ أَنْتَ عَلاَّمُ اَلْغُيُوبِ {w1-49w}{I5:116I}/}A}؛ {Mبه ياد آور زماني را كه خداوند به عيسي بن مريم مي گويد آيا تو به مردم گفتي كه من ومادرم را دو معبود غير از خداوند انتخاب كنيد. او مي گويند منزهي تو من حق ندارم آنچه شايسته نيست بگويم. اگر چنين سخني را گفته باشم تو مي داني، تو از آنچه در روح و جان من است آگاهي و من از آنچه در ذات (پاك) تو است آگاه نيستم زيرا تو با خبر از تمام اسرار و پنهاني ها هستي M}». اين آيه و آيات بعد پيرامون گفتگوي خداوند با حضرت مسيح در روز رستاخيز بحث مي كند و معلوم است كه خداوند مي داند كه حضرت مسيح چنين چيزي را نگفته است و تنها دعوت به توحيد و عبادت خدا نموده ولي منظور از اين استفهام و سؤال اقرار گرفتن از او در برابر امتش و بيان محكوميت آنها است و اتمام حجت كردن بر آنها كه حضرت عيسي چنين سخني را نفرموده است، {V(نمونه، ج 5، ص 134)V}.